Vertrekken zonder kinderen

Zaterdagochtend. Het lijkt een gewone dag, er is gewoon voetbal en alles is rustig. In ieder geval, zo lijkt het. De laatste dingetjes worden gewassen en gaan de koffer in. Vertrekken zonder kinderen is toch een stuk rustiger, er is immers maar één koffer te pakken. Vreemd is het wel en ik kan niet ontkennen dat een enkele keer de tranen me in de ogen schieten. Het is namelijk ook voor het eerst dat ik hen achterlaat. Robert gaat wel vaker niet mee dus wellicht is dit voor hem anders, ik weet het niet. Om 16:20 uur zitten we in de auto en Liz en Mick staan ons uit te zwaaien. Ik roep nog dat we het balletje ook hebben meegenomen en dat vinden ze erg grappig. Het balletje gaat nl altijd mee op reis, we gooien er in het zwembad mee over en spelen lummelen. Veel plezier! Zonder ouders is voor hen ook een soort vakantie. Geen gezeur over huiswerk enzo, dat is fijn!

In minder dan twee uur rijden we naar Dusseldorf en rijden, na het parkeren, met het skytreintje naar de vertrekhal. We eten wat en gaan op tijd aan boord. Het eerste traject is naar Abu Dhabi en we proberen wat te slapen wat natuurlijk niet echt lukt. Ook bij Etihad zit je redelijk opgevouwen en upgrade zit er deze keer ook niet in.

Op vliegveld Abu Dhabi moeten we drie uurtjes wachten en slenteren wat rond op de luchthaven. Ik had gedacht dat op ons traject naar Phuket het vliegtuig leger zou zijn en had ingezet op geen passagiers naast ons zodat ik kon gaan liggen om wat te slapen. Helaas, er melden zich medepassagiers. Help, ik moet echt wat slapen! De stewardess vind gelukkig een lege rij en schaamteloos lig ik het hele traject lekker op mijn zij en slaap af en toe.

We worden op Phuket een stukje verder in de tijd gegooid, het is hier vijf uur later en al donker. Een taxi moeten we regelen en dan natuurlijk zo goedkoop mogelijk. Op het vliegveld lukt dat echter niet, ze verkopen alles duurder dus ook een ritje met de taxi. Toch maken we een deal voor 700B, omgerekend 17,50 euro. Onze taxichauffeur is compleet gek, rijdt met een noodvaart overal tussendoor en heeft spastische trekjes met z'n handen. Soms komt er ook een raar kreetje uit hem, we vragen ons af of dit wel goed gaat. Halverwege stopt hij en zegt de weg te gaan vragen. Aan de andere kant van de auto steekt een andere kerel zijn hoofd door de deur. "Goodevening, in what hotel are you staying? You like to have taxi for the way back?" En ook nog of we een tourtje willen. We willen naar ons hotel en roepen onze taxichauffeur weer terug. Welkom in Thailand!

Ons hotel is prachtig. Naast de bijna onderdanige service is de uitstraling "zen". Modern is gecombineerd met een Oosterlijke uitstraling en alles in balans en minimaal. De dame legt ons van alles uit. We kunnen naar twee beachclubs en als we naar het strand hier voor de deur willen, brengt de beachboy ons met het golfkarretje, inclusief eigen bedjes en handdoeken. Het moet niet gekker worden!

Omdat we toch wel moe zijn eten we hier wat in het hotel. Een feestje. Alles is voortreffelijk en na een voldaan gevoel vallen we in onze megagrote bedden om elf uur in slaap. Toch wel lekker een echt bed.