Het zit niet altijd mee

Wat verfrommeld worden we wakker. Allebei hebben we niet super best geslapen maar het is droog en de zon schijnt. Na een ontbijtje rijden we (pas) om 10 uur weg. Het doel is vandaag Oklahoma City, ongeveer 9 uur rijden. Het niet hebben van water zit me toch niet lekker. Wanneer ik dan onderweg een bord zie van RV Service aarzel ik niet om daar even langs te rijden. Dat “even” werd echter twee uur. RoadBear gaf als instructie dat de bebouwing onder bed er maar af moest. Om te kijken of de buizen niet verstopt waren. Dus heel die camper zowat uit elkaar maar dat was het dus niet. Toch maar eens naar het water luisteren en de beste man van de garage hoorde iets vreemd. Het City water leek de tank te vullen en wat bleek dus: etiketten omgedraaid. Voor de tank te vullen moesten we dus een andere ingang hebben. Eén of andere dombo heeft dus in de fabriek de etiketten verwisseld. Mooi, dan kunnen we na twee uur oponthoud weer verder. We gaan Oklahoma City vandaag dus niet halen. Onderweg stoppen we nog twee keer voor een aanvraag van een klant (spoedje) en belanden uiteindelijk is Springfield, nog 4 uur van Oklahoma City vandaan dus.
Zodra een plekje hebben gevonden worden we opgeschrikt door een trein die heel lang en vooral heel hard toetert. Voor ons terrein is dus een spoorovergang! Lekker dan! Die nacht slapen we alsnog weer iets beter dan de nacht ervoor. Gelukkig rijden er ’s nachts niet zo veel treinen.